بسم الله الرّحمن الرّحیم
برای تبیین اجمالی برنامه ملی محرومیت زدایی سه پرسش بسیار مهم (پرسش جهت ساز) را در این نشست مطرح می کنیم و از سایر کارشناسان هم می پرسیم:
پرسش اول اینکه: آیا محرومیت زدایی و رفع فقر یک پدیده اقتصادی محض است و یا اینکه محرومیت زدایی ابعاد غیر اقتصادی هم دارد؟! اگر قائل به تعریف و شناخت ابعاد غیر اقتصادی برای محرومیت زدایی هستیم؛ بر اساس چه مفهومی محرومیت و فقر را تعریف می کنیم؟ (در نظریه فقهی تَعرُّف، محرومیت زدایی را بر اساس مفهوم تنظیم روابط انسانی در حوزه های ۱۳ گانه تعریف می کنیم و معتقدیم که محرومیت یک پدیده ۱۳ بُعدی است!)
پرسش دوم آنکه: محرومیت زدایی اقتصادی را بر اساس چه مفهومی پی گیری کنیم؟ مهمترین تئوری برای محرومیت زدائی در کشور ایران توزیع امکانات در میان محرومین است (تئوری اصلی سپاه برای محرومیت زدایی) و البته در بحث های اخیر یارانه ای، دولت از طریق تغییر مدل پرداخت یارانه (از تخصیص یارانه به ابتدای زنجیره ارزش به پرداخت یارانه به انتهای زنجیره ارزش) قصد محرومیت زدایی دارد. ( ضمن نقد ایده های فوق الذکر: افزایش نقش مردم در بخش تولید و بخش توزیع کشور را مفهوم اصلی محرومیت زدایی اقتصادی می دانیم)
پرسش سوم اینکه: برای افزایش نقش مردم در بخش تولید و توزیع کشور و بالتبع توزیع سودِ بخش تولید و توزیع در میان مردم؛ چه اقداماتی را باید انجام دهیم؟ (در مجموع ۷ اقدام برای مردمی شدن تولید و ۷ اقدام برای مردمی شدن توزیع پیشنهاد داده ایم؛ که آزاد سازی بهره برداری از زمین(احیای موات)، تغییر الگوی ساخت مسکن از آپارتمان به دار واسعه و ساخت بازارهای موقت و وقفی از جمله این اقدامات است.)
حجت الاسلام علی کشوری - نشست تخصصی برنامه ملی محرومیت زدایی - ۲۱ خرداد ۱۴۰۱ - کرج