بسم الله الرحمن الرحیم
حمله سایبری روز سه شنبه (۴ آبان ۱۴۰۰) -که از ساعت ۱۱ صبح آغاز و موجب اختلال در عملکرد بیش از ۴۰۰۰ جایگاه سوخت گردید- از دو حیث مورد توجه مدرسه فقهی هدایت است.
محور اول اینکه: اتکاء به تحلیل ها و مفاهیم مطرح در اسناد بین المللی -خصوصاً سند توسعه پایدار ۲۰۳۰- در همه حوزه ها خسارت آفرین است. در حادثه اخیر هم ریشه این اختلال به مفاهیم و تعاریفِ معیوب بخش نهم سند توسعه پایدار 2030 و اسناد مشابه بازگشت دارد. موضوع بخش نهم سند توسعه پایدار 2030 تبیین چگونگی تحول در موضوع زیرساخت (Infrastructure) است و این سند و مفاهیم مرتبط با زیر ساخت (مانند مفاهیم مدیریت زیرساخت)، زیر ساخت ها را عمدتاً به دو دسته کلی "زیر ساخت های سخت" مانند: راه ها، پل ها، مدارس، شبکه های آب و فاضلاب و "زیر ساخت های نرم" مانند شبکه اطلاع رسانی و سامانه های اطلاعاتی مبتنی بر رایانه تقسیم می کند.
بر اساس راهبردهای معیوبِ بخش نهم سند ضاله 2030 قرار است در مدیریت زیرساخت های دنیا و کشور ما تحول و نوآوری ایجاد شود و محور این نوآوری هم استفاده از هوش مصنوعی و الگوریتم ها در فرآیند جمع‌آوری و مدیریت داده های مرتبط در حوزه های مرتبط با موقعیت های جعرافیایی، مسائل مالی، کاربران، تعمیر و نگهداری و... خواهد بود. به عبارت ساده تر: ایجاد تحول در حوزه زیرساخت های کشور بر محور صنعتی سازی و پشتیبانی از توسعه داخلی فناوری و نوآوری و دسترسی بیشتر به فناوری اطلاعات و ارتباطات رقم خواهد خورد. (برای فهم بیشتر این استراتژی معیوب به بانک اطلاعات پروژهای زیربنائی بانک جهانی و حمایت های عجیب این نهاد صهیونیستی از این پروژه ها در دنیا و اطلاعات مرتبط با پروژهای زیربنائی از دولت سازندگی تا کنون رجوع بفرمایید)
اشکال اصلی راهبردها و مفاهیم مطرح در بخش نهم سند توسعه پایدار 2030، مدیریت متمرکز زیرساخت های کشور و حذف مردم از مدیریت زیرساخت ها و بالتبع کاهش نوآوری در حوزه زیرساخت، افزایش هزینه های مدیریت زیرساخت ها به شکل متمرکز و افزایش آسیب پذیری زیرساخت ها از پایگاه حملات سایبری و ایجاد اختلال هائی مانندِ منع دسترسی مردم و بالتبع ایجاد چالش های امنیتی و اجتماعی است.
محور دوم آنکه: در نظریه مادرِ مدیریت شهری محله محور -بر اساس الگوی فقهی موضوع شناسی- به تحلیل چگونگی مدیریت غیر متمرکز زیرساخت های یک نظام اجتماعی پرداخته ایم و در یک تعریف ساده، مدیریت زیرساخت ها را به مسیر استحصال و تسخیر یک شئ تعریف کرده ایم. "الگوی فقهی تبیین و ساخت زیرساخت های محله"، نقشه استفاده از ۱۹ گروه شئ (مطابق با فهرست اشیاء در جدول تسخیر) را تبیین می کند.
به عبارت دیگر در بخش نهم سند توسعه پایدار 2030 زیرساخت ها به عنوان تابعی از "توسعه اقتصاد محور" تعریف می شوند؛ ولی در الگوی پیشرفت اسلامی زیرساخت ها را به عنوان تابعی از تنظیم روابط انسانی و تسخیر اشیاء متناسب با تنظیم روابط انسانی تعریف می کنیم. در مدیریت پروژهای زیربنائی و زیرساختی کشور به سمتِ تسخیر اشیاء ۱۹ گانه در واحد محله، متناسب با تنظیم روابط انسانی حرکت می کنیم و "الگوی فقهی تبیین و ساخت زیرساخت های محله"؛ همان بخش سخت افزاری و فیزیکی تمدن اسلامی است.
در پایان، ضمن دعوت از ستاد اقتصادی دولت محترم سیزدهم برای پذیرش نقشِ تصمیم سازانه " الگوی فقهی تبیین و ساخت زیرساخت" و مقابله با سند توسعه پایدار 2030 در قسمت نهم، از برخی جریانهای محترم فعال در حوزه علمیه تقاضا می کنیم؛ که به اسم استفاده از هوش مصنوعی در فحص و تتبع اقوال و ادله (پروژه معیوب نجف در هوش مصنوعی)، زمینه تحقق حکمرانی خطرناک و خسارت بار مبتنی بر هوش مصنوعی را فراهم نیاورند. البته برخی نهاد های امنیتی و هنری هم به اسم امنیت و اشراف اطلاعاتی بر دشمن در آثاری مانند سریال گاندو - به صورت ناخواسته- برای تحقق ایده خطرناکِ "حکمرانی مبتنی بر هوش مصنوعی" زمینه سازی می کنند.
قم - مدرسه فقهی هدایت
چهارشنبه ۲۰ ربیع الاول ۱۴۴۳ مصادف با ۵ آبان ۱۴۰۰
