بسم الله الرحمن الرحیم
در جلسه ۸۳۴ شورای عالی انقلاب فرهنگی به ریاست آقای روحانی بر تدوین اساسنامه سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک -ظرف مدت یک ماه- تأکید شده است؛ درباره این خبر چند نکته را عرض می کنم:
نکته اول آنکه: علی القاعده بهترین ظرف برای تربیت و آموزش کودک خانواده است و هر طرحی که نقش خانواده را به صورت کمرنگ لحاظ کند؛ به نتیجه نخواهد رسید. تقریباً همه عوامل مؤثر بر تعلیم و تربیت مانند انعقاد نطفه صحیح، مدیریت تغذیه بر مبنای طیبات، دلسوزی و حوصله، تعالیم بنیادین مانندل اِذن، سلام و طلب عافیت برای دیگران و.... در اختیار خانواده است و هر ایده ای که نهاد خانواده را از محوریت تعلیم و تربیت خارج کند، از پیش شکست خورده است.
نکته دوم اینکه: برای ارتقاء نقش خانواده در تعلیم و تربیت کودکان -بیش از هر عامل دیگری- نیازمند یک نظریه برای تبیین ساختار و جزئیات مسئله هستیم. بدون اتکاء به یک نظریه فقهی عمیق، تشکیل یک سازمان برای تعلیم و تربیت، تفاهم این سازمان با خانواده ها را کاهش می دهد و کاهش تفاهم هم به معنای شکست قابل پیش بینی این سازمان خواهد بود.
نکته سوم آنکه: اساساً محوریت دادن به سازمان و مدیریت متمرکز در طراحی تحول های انسان محور، مسیری عقیم است و مدیریت غیر متمرکز و محله ای مبنای بهتری برای برنامه ریزی های انسان محور محسوب می شود. سازماندهی متمرکز در انتقال مفاهیم پایه و انتقال پیام و خبر به زیر مجموعه علیل و کم حوصله است و در نهایت هم به جبر قانونی پناه خواهد برد.
و نکته آخر اینکه: آغاز تفاهم با خانواده ها را طراحی و طرح مجموعه ای از پرسش های فنی در حوزه های مرتبط با تربیت و تعلیم می دانیم و در دو نظریه فقهی "بهبود مستمر فضای حاکم بر نهاد خانواده" و "آموزش و پرورش آینده" ده دسته پرسش مرتبط با این حوزه را برای پشتیبانی فکری از مردم و مسئولین آماده کرده ایم. بعون الله تعالی
حجت الاسلام علی کشوری
درباره ایده تشکیل سازمان تعلیم و تربیت کودکان
چهارشنبه ۸ بهمن ۱۳۹۹ - حوزه علمیه قم
مطالعه بیشتر درباره نظریه فقهی آموزش و پرورش آینده: