بسم الله الرّحمن الرّحیم
به صورت خلاصه به طبقه بندی بیکنی از علم -و مدارس و دانشگاه های مرتبط با آن- سه اشکال عمده محتوایی وارد است: اول آنکه: تحصیل بر اساس این طبقه بندی به تنظیم روابط انسانی در حوزه های سیزده گانه[۱] کمکی نمی کند.( تنظیم صحیح روابط انسانی اساس پیشرفت و اختلال در روابط انسانی اساس پسرفت است!)
دوم اینکه: طبقه بندی بیکنی از علم، علت خلق اشیاء و خاصیت های نهایی آنها برای بشر را شرح نمی دهد! این طبقه بندی، اشیاء را بر اساس عناصر تشکیل دهنده و به صورت ناقص توصیف می کند. به عنوان مثال گوشت را به محوریت مولکول زیستی پروتئین معرفی می کند! ( شناخت کامل از خاصیت های اشیاء، آینده صنعت و تکنولوژی را بازتعریف می کند!)
سوم آنکه: طبقه بندی فعلی از علم، بشر را با اسماء الهی آشنا نمی کند. معرفی اسماء الهی در حوزه های مختلف، به معنای معرفی یک تکیه گاه غنی برای بشر در همه ابعاد فقر اوست! (رؤیت یک تکیه گاه غنی در نظم اجتماعی، علاوه بر فوائد اخروی، اصطکاک اجتماعی و رقابت های کور را کاهش می دهد)
در یک جمله بشر نیازمند علوم مرتبط با تنظیم روابط انسانی، معرفت نسبت به حیث سببیت اشیاء و معرفة نسبت به اسماء الهی برای زندگی اجتماعی خود است و بدون این سه دسته از معارف صلح و رفاه به دست نمی آید! به نظر شما برای ارتقاء این سه دسته علم ضروری در جامعه ایران چه باید کرد؟!
حجت الاسلام علی کشوری - تبیین اشکالات سه گانه طبقه بندی بیکنی از علم
در جمع برخی از طلاب مدرسه هدایت - دوشنبه ۱۸ مرداد ۱۴۰۰ هجری شمسی - قم مبارک
[۱]. در مباحث الگوی پیشرفت اسلامی به دنبال تنظیم صحیح روابط انسانی هستیم و پایه های اصلی روابط انسانی در همه زمان ها و مکان ها شامل ۱۳ حوزه ۱- رابطه فرد با امام و مسئول، ۲- رابطه فرد با معلم، ۳- رابطه فرد با خانواده (فامیل)، ۴- رابطه فرد با همسایه، ۵- رابطه فرد با دوست، ۶- رابطه فرد با شریک شغلی، ۷- رابطه فرد با طرف معامله، ۸- رابطه فرد با دشمن، ۹- رابطه فرد با همسفر، ۱۰- رابطه فرد با فقیر، ۱۱- رابطه فرد با یتیم، ۱۲- رابطه فرد با ابن سبیل و ۱۳- رابطه فرد با مهمان است.
