بسم الله الرحمن الرحیم
بعد از استماع سخنرانی جناب دکتر روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در روز چهارشنبه مورخ ۲۹ شهریور ۱۳۹۶ به نظرم رسید تا نکته ای را درباره این سخنرانی -البته با زاویه دید الگوی پیشرفت اسلامی- مطرح کنم:
در نطق جناب دکتر روحانی دو دسته مفهوم و دو دسته اصطلاحات به ظاهر هماهنگ وجود داشت؛ از یک طرف ایشان دنیا را دعوت به اعتدال و صلح و همکاری و پرهیز از خشونت و به اصطلاح رکیک به بازی برد برد دعوت نمود و از سوی دیگر آینده بشریت را در قالب مفاهیم توسعه پایدار و به اصطلاح متوازن همچون انعقاد قراردادهای بین المللی و بهبود فضای حاکم بر کسب و کار و اصلاح مداوم قواعد حکمرانی شرکت‌ها و... تصویر نمود...
اساسا این مشکل توسعه گرایان وطنی و بین المللی است که متوجه ریشه بودن مفاهیم توسعه غربی برای تضاد و جنگ و نابرابری و سایر انواع محرومیت های انسانی نیستند؛ به عبارت بهتر با اجرای سیاست های توسعه غربی روابط انسانی به چالش کشیده می شود و رذائل اخلاقی مانند لذت جوئی و حرص و ظلم و رقابت بر سر دنیا گسترش می یابد ودر فضای گسترش رذائل و خبائث انتظار توسعه صلح و آرامش و همزیستی افسانه ای بیش نیست.
علی کشوری؛ دبیر شورای راهبردی الگوی پیشرفت اسلامی
قم مقدس- چهارشنبه ۲۹ذوالحجه ۱۴۳۸ مصادف با ۲۹ شهریور۱۳۹۶